Cehennemde Soğuk Bir Gün...

"Coraline'e büyüyebileceğini söyledim

Ve belki de deniz onun içindedir..."

Selam! Bugün içimden çok yazmak geldi, yani öylesine. Belli bir konu yok yani, hani videolarda biraz sohbet edelim istedim diyorlar ya öyle oldu bu da :D ya da iç dökme yazısı da diyebiliriz neyse işte ama işin kötü yanı nereden başlayacağımı bilemiyorum. 

Karar alırken nelere dikkat edersiniz mesela? Duygularınıza mı, mantığınıza mı, güvendiğiniz insanların fikirlerine mi, inançlarınıza mı yoksa kalbinize mi? Hangisi en doğrudur bunlardan acaba? Zihnimizde o kadar çok ses var ki hangisini dinleyeceğimizi şaşırıyoruz bazen. Ya da benim zihnim demem daha doğru olur belki. 

Ben hep mantığımı dinlediğimi düşünürdüm ama ego da bu seslerden biri. Ancak çoğu zaman yanlışa sürükleyen bir ses, hatta her zaman, aslında şu an merak ettim acaba egonun hiç bir insanı doğruya götürdüğü olmuş mudur? Egonun neden sevilmediğini anlamaya başlıyorum sanırım. Ve bir de şöyle bir ses var: Kalbinin çok derinliklerinden geliyor, sana aslında bir şeyi yapman ya da yapmaman gerektiğini bas bas bağırıyor. Ama sen onu bazı sebeplerden dolayı duymazlıktan geliyorsun. Bence işte tam bu noktada giriyor ego devreye... Sen içinde neyin doğru olduğunu alenen biliyorsun ama o an egonu az da olsa tatmin edebilmek için yüksek sesli bir müziği kısar gibi içinde sana deli gibi bağıran o sesi susturuyorsun. Bunu yaparken egoyu dinlemeyi tercih etmenin bir diğer sebebi de bu sesin anksiyete gibi kötücül seslerden farklı olması. Doğal olarak o an sana doğru seçenek buymuş gibi geliyor ama onun ego olduğunu fark etmiyorsun ya da çok sonradan fark ediyorsun. Neyse işte böyle şeyler :) 

Bazen de zihin tüm bu seslerin karmaşasından boğulup çok gürültülü bir şehir olabiliyor ya da kocaman bir çöplük... Siz zihninizi susturmak için neler yapıyorsunuz mesela? Değişik önerileriniz varsa yorumlarda paylaşırsanız sevinirim, ben yogaya  başladım ancak şu an çok yeni olduğu için etkisi hakkında bir şeyler söylemem pek doğru olmaz. Bir de eskiye göre kendimi çok daha fazla motive etmeye çalışıyorum. Mesela yine seslerden gidecek olursak, ben eskiden içimdeki beni aşağı çeken o sesi dinlememeye çalışırdım. Şimdi hem onu dinlemeyip hem de yerine iyi şeyler koymaya çalışıyorum, yaparsın falan diyorum :D Tabii bunu yaparken bazen kendimi çok yalnız hissediyorum. En kötüsü de bu sanırım, yalnızlık hissiyle tek başına başa çıkmaya çalışmak... 

Şu anda dinlediğim şarkının adı 'cold day in hell' yani "cehennemde soğuk bir gün" Çok tuhaf değil mi? Yani cehennemde soğuk bir gün nasıl olur ki acaba? Hadi o zaman yazının başlığı da bu olsun... Şarkının çevirisine bakıp geldim, çok güzelmiş, o zaman dinlemek isterseniz linkini buraya bırakıyorum. 

Bir başka çok sevdiğim şarkıyı daha paylaşmak istiyorum, çünkü bu şarkıyı her dinlediğimde bana güç veriyor ve kendimi daha huzurlu hissediyorum. Özellikle de "Ve belki de deniz onun içindedir" dediği kısımda. 

Sanırım söylemek istediklerim şimdilik bu kadar :) Kendinize iyi bakın, sizleri seviyorum... <3